Ένα από τα μαθήματα που με συνάρπαζαν στο πανεπιστήμιο ήταν η Aνατομία, και ειδικά το κομμάτι όπου κάποια ανατομικά χαρακτηριστικά, τα οποία φέρνει ο καθένας μαζί του με τη γέννηση του, μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στην αθλητική του πορεία.

Αυτό γιατί και ο τότε καθηγητής μας κ. Δημακόπουλος είχε μανία με αυτό το κομμάτι και ειδικά με τρία σημεία του ανθρώπινου σώματος: τον Αχίλλειο τένοντα, την κλείδα και την ποδική καμάρα. Όταν μάθαινε ότι είμασταν δρομείς, έστελνε τον βοηθό του στο γήπεδο για να βγάλει φωτογραφία τους Αχίλλειους μας.

Ισχυριζόταν μάλιστα ότι μελετώντας αυτά τα τρία χαρακτηριστικά σε κάποιον μπορούσε να προσδιορίσει πια αθλήματα του ταίριαζαν περισσότερο. Για την κλείδα και την ποδική καμάρα θα αναφερθώ σε μελλοντικά άρθρα, σήμερα θα δούμε τον Αχίλλειο τένοντα.

Ας δούμε πρώτα τι κάνει ακριβώς ο Αχίλλειος τένοντας κατά το τρέξιμο. Λίγο πριν το πόδι πατήσει στο έδαφος, ο Αχίλλειος τένοντας του ποδιού αυτού είναι τεντωμένος (όπως ένα ελατήριο). Καθώς το πόδι ακουμπά στο έδαφος και αρχίσει το βάρος του σώματος να μεταφέρεται προς το μπροστινό μέρος του ποδιού, λίγο πριν το σπρώξιμο, ο τένοντας μικραίνει, μαζεύεται.

Σκεφτείτε ένα ελατήριο ή λάστιχο, πως επανέρχεται σε μικρότερο μέγεθος από το κανονικό του, αν το τεντώσουμε και το αφήσουμε απότομα. Ακριβώς έτσι λειτουργεί και ο Αχίλλειος μας. Με αυτό το μάζεμα (recoil) η φτέρνα αρχίζει να σηκώνεται, προετοιμάζοντας το πόδι για το σπρώξιμο και την απογείωση. Κατά τη διάρκεια του σπρωξίματος τεντώνεται ξανά, και αυτός ο κύκλος επαναλαμβάνεται σε κάθε βήμα.

Αυτό ονομάζεται ελαστική ενέργεια (elastic energy return) και όπως αποδείκτηκε συμβάλλει τα μέγιστα στην δρομική οικονομία.

Συγκεκριμένα, αποδείχθηκε από το Πανεπιστήμιο της Κοπενχάγης στη Δανία, ότι η δρομική οικονομία μπορεί να βελτιωθεί κατά 50% απλά αν κάποιος βελτιώσει την ελαστική ενέργεια στους τένοντες των ποδιών και ειδικά στον Αχίλλειο. Αυτό γιατί δεν «κοστίζει» τίποτα στον δρομέα, όσο αφορά κατανάλωση ενέργειας και οξυγόνου. Η ελαστική αυτή ενέργεια ουσιαστικά είναι «αποθηκευμένη» στον Αχίλλειο τένοντα.

Η γενετική διαμόρφωση του Αχίλλειου τένοντα, όπως επίσης αποδείκτηκε σε διάφορες έρευνες συμβάλλει στο πόσο οικονομικά μπορεί να τρέξει κάποιος αθλητής. Υπάρχουν όμως διαφορές μεταξύ μας, όσο αφορά τους Αχίλλειους μας τένοντες;

Ναι.

Προσέξτε απλά τους τένοντες των συναθλητών σας (και αν δεν υπάρχει φόβος για κάποια παρεξήγηση και των συναθλητριών σας). Σε κάποιους είναι λεπτός, σε κάποιους πιο πλατύς, σε κάποιους φαίνεται πολύ έντονα ενώ σε άλλους μόλις που διακρίνεται.

Δεν έγιναν έτσι από την προπόνηση. Γεννήθηκαν έτσι.

Όπως αποδείκτηκε λοιπόν, μακρύτεροι και λεπτότεροι Αχίλλειοι τένοντες μπορούν να παράγουν περισσότερη δύναμη κατά την διάρκεια του τρεξίματος (χωρίς κόστος όπως ανάφερα πιο πάνω), αφού μπορούν να τεντωθούν περισσότερο, άρα και να αποθηκεύσουν περισσότερη «ελαστική ενέργεια» από τους κανονικούς τένοντες.

Για παράδειγμα, αποδείκτηκε σε μια από τις έρευνες, (αυτή του πανεπιστημίου της Δανίας) ότι αν ο Αχίλλειος τένοντας είναι κατά 1% μακρύτερος από το κανονικό, η δρομική οικονομία αυξάνεται κατά 8%.

Με λίγα λόγια, ακόμα και η δρομική οικονομία, η οποία για χρόνια πιστεύαμε ότι κερδίζεται μετά απο χιλιάδες χιλιόμετρα, τελικά αποδεικνύεται ότι, εν μέρη τουλάχιστον, είναι και αυτή θέμα ταλέντου.

Αν για παράδειγμα δούμε τους Κενυάτες, αυτούς τους φανταστικούς δρομείς, θα διαπιστώσουμε ότι γενετικά έχουν διαφορετικούς γαστροκνήμους μύωνες από εμάς τους Καυκάσιους. Αυτών είναι πιο μικρός, πιο μαζεμένος, με αποτέλεσμα να έχουν αρκετά μακρύτερους αχίλλειους τένοντες από εμάς.

Πρέπει λοιπόν εμείς οι υπόλοιποι, με τους κοντόχοντρους Αχίλλειους να καταθέσουμε τα όπλα;

Όχι βέβαια. Αντιθέτως.

Πρέπει να πάρουμε το μύνημα των ερευνών και να το μεταφέρουμε στα δικά μας μέτρα. Τεντώματα συστηματικά στους Αχίλλειους μας (μετά την προπόνηση) για να αυξήσουμε όσο μπορούμε την ελαστικότητα τους, άρα και την ικανότητα τους να αποθηκεύουν και να χρησιμοποιούν την «ελαστική δύναμη».

Ας δείξουμε έτσι στους ομορφονιούς με τους κομψούς τένοντες ότι το γενετικό ταλέντο είναι ένα πράγμα, και η όρεξη για προπόνηση είναι άλλο.




http://christostriathlon.wordpress.com