Κρίκοι ενόργανης, ολυμπιακές μπάρες, κωπηλατική, μεγάλα κιβώτια, ελαστικά από αυτοκίνητα. Με λίγες λέξεις το trend που ξεχώρισε τον τελευταίο καιρό στη βιομηχανία του fitness και ήρθε στη χώρα μας, πρόσφατα, ακούει στη λέξη crossfit. Περιλαμβάνει δέκα παραμέτρους: ακρίβεια, ισορροπία, συντονισμό, ευλυγισία, ευκαμψία, σθένος, καρδιοαναπνευστική αντοχή, ταχύτητα, ισχύ και δύναμη. Ποιός, όμως, μπορεί να το κάνει και κυρίως πώς;

Το επίσημο brand της Crossfit απευθύνεται σε κάθε υγιή ασκούμενο, χωρίς μυοσκελετικά προβλήματα, είτε πρόκειται για εντελώς αρχάριο, είτε για έμπειρο, είτε για αθλητή. Η δομή του προγράμματος υιοθετεί τις αρχές της κυκλικής προπόνησης: ελεύθερες ασκήσεις με άρση βαρών, ασκήσεις ενόργανης, σπριντ και παραλλαγές με προπονητικό υλικό (π.χ. τα kettlbells). Στόχος σου είναι να εκτελέσεις όσο το δυνατόν περισσότερες επαναλήψεις μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο.

Όπως ανέφερα πρίν, το επίσημο brand του προγράμματος υποστηρίζει ότι είναι για όλους (ή σχεδόν για όλους). Όταν μιλάμε, όμως, για μια εταιρία – γιατί  η Crossfit αποτελεί μια καλοστημένη και κερδοφόρο εταιρία -, ποιός μπορεί να εγγυηθεί ότι στο βωμό του κέρδους και του marketing δεν θα προσπαθήσει να μεγαλώσει το κοινό της με κάθε τρόπο;

Η προπονητική αρχή, όπως διδάσκεται στο Πανεπιστήμιο, επιτάσει σε ό,τι αφορά στους
αρχάριους και στην προπόνηση με βάρη, να μην ξεκινά το ασκησιολόγιο με ελεύθερα βάρη και να προτιμάται η χρήση μηχανημάτων.

Ο λόγος για το παραπάνω είναι απλός: κίνδυνος τραυματισμού! Πρέπει να υπάρχει προπονητική εμπειρία ετών για να ενταχθεί κάποιος, άφοβα, σε μια προπόνηση crossfit, διότι ο μυς καλείται να δουλέψει σε μεγάλες εντάσεις  χωρίς την προστατευτική οριοθέτηση των μηχανημάτων.

Υπάρχει η εξαίρεση; Μπορεί ο οποιοσδήποτε να δοκιμάσει με ασφάλεια τη μέθοδο; Διάβασα κάπου: «Τα προγράμματα Crossfit μπορεί να έχουν, σε γενικές γραμμές, την ίδια δομή, μπορεί ωστόσο να υπάρχει τεράστια διαφοροποίηση σε σχέση με τον βαθμό δυσκολίας τους. Πάντα προσαρμόζονται στον ασκούμενο, στις δυνατότητες και στις προσωπικές ιδιαιτερότητές του». Αυτό είναι απόλυτα σωστό κατά τη γνώμη μου.

Πόσο, λοιπόν, ευσταθεί ότι απευθύνεται σε όλους; Αρχικά υποθέτουμε ότι βρήκες τον κατάλληλο χώρο, ανάμεσα στα αμέτρητα “crossfitάδικα”, που λειτουργούν εντελώς παράνομα, ακόμα και σε γκαράζ της γειτονιάς, χωρίς, δηλαδή, καμία απολύτως άδεια ή εγγυήσεις ασφάλειας. Στη συνέχεια, εικάζουμε ότι ο γυμναστής που εκτελεί το πρόγραμμα είναι απόφοιτος Πανεπιστημίου στη Φυσική Αγωγή και ότι έχει παρακολουθήσει ειδικά εκπαιδευτικά σεμινάρια πάνω στο προπονητικό σύστημα αυτής της κυκλικής προπόνησης. Με την επιφύλαξη, βέβαια, ότι επαρκεί ένας γυμναστής για την επίβλεψη πολλών ασκουμένων ταυτόχρονα. Πρέπει να σκεφτείς αν είναι, πράγματι, εφικτό να προσαρμοστεί ένα πρόγραμμα υψηλής έντασης, αλλά και γρήγορης εναλλαγής, ταυτόχρονα σε έναν αρχάριο, σε έναν προχωρημένο, και σε κάποιον που υποφέρει με πόνο στη μέση, ή στον αυχένα του.

Αν όλα τα παραπάνω δεν αποτελούν απαραίτητες προδιαγραφές για σένα, τότε είσαι, μάλλον, ένας έμπειρος bodybuilder, ή δεν ενδιαφέρεσαι για την σωματική σου ακεραιότητα. Αν πάλι είσαι τυχερός και βρείς τον κατάλληλο χώρο και πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις, τότε πιάσε τους κρίκους, αιωρήσου, και δες το σώμα σου να μεταμορφώνεται. Τα οφέλη είναι, όντως, θεαματικά για τη μυική σου διάπλαση και την καρδιαγγειακή σου λειτουργία, αλλά δυστυχώς το crossfit απευθύνεται σε ένα μικρό ποσοστό ασκούμενων και εντός πολύ συγκεκριμένων ορίων και προδιαγραφών άσκησης.


Δημήτρης Φράγκος

Πηγή: http://maga.gr/